Malanca vertelt

Bijna een jaar geleden ging mijn vader dood. Zomaar, ineens. Vlak voor het slapen gaan. Op dat moment lag ik ruim 200 km verderop op mijn Yogamat en kreeg het benauwd; ik had moeite met ademhalen. Later bleek dat zijn sterftijd te zijn. En dan? Wat moet je dan? De enige die dit wist, was een vrouw die ik daarvoor nooit eerder had gezien.

Een vrouw die mij heeft geholpen te begrijpen wat nodig was. Geholpen heeft overeind te blijven staan. Geholpen heeft om dat te doen wat nodig was.

Dees, ik zal je nooit vergeten. Jij zorgde voor de ruimte die ik nodig had in een tijd waar alles leek stil te staan. Ruimte om deze afscheidsbrief te schrijven voor mijn vader.

Liefs Malanca

Wil je graag de bijzondere afscheidsbrief van Malanca lezen?
Je vindt hem hier: afscheidsbrief van Malanca.