Wat sta je daar nou onnozel te kijken

Op een zomerdag werd ik gebeld door een vriendelijke en vooral vrolijke dame. Of ik haar wilde bezoeken want ze had vragen over uitvaren. Haar uitvaren. We maakten een afspraak en ik ontmoette haar een week na ons eerste telefoongesprek.

Ik werd ontvangen door een goedlachse dame met echte pretogen. We gingen zitten voor het raam van haar enorme appartement dat een waanzinnig uitzicht bood over Amsterdam. Of ik een glaasje wijn lustte? Eigenlijk drink ik niet, maar mijn onderbuikgevoel zei dat het een bijzondere middag zou worden, dus ja; ‘Vooruit, een half glaasje dan.’ Het werden er uiteindelijk iets meer.

De zon verwarmde onze gezichten en ze begon te vertellen over haar mooie leven. Door haar hoge functie bij een high-end hotelketen, had ze de hele wereld kunnen zien. Door haar vele reizen was een gezin er nooit van gekomen. Ze leek er niet veel spijt van te hebben. Ze had genoten. Goed de bloemetjes buitengezet, veel geld verdiend en nu ging ze dood.

Ze nam de regie
Ze had de datum van haar overlijden al gepland. Er was een behandelplan, maar dat gaf haar enkel en alleen verlenging van hooguit een paar maanden, geen genezing. Ze wilde kwaliteit, geen kwantiteit dus weigerde ze de behandeling. En zo begon ze met de planning van haar laatste reis.

Zelden heb ik zo gelachen als die middag met deze moedige en eigenzinnige vrouw. Het voelde vreemd om zo ongegeneerd te kunnen lachen met iemand die over een paar weken dood zou zijn. Maar de energie rondom haar maakte dat het kon. Ze had het in zich om mensen direct op hun gemak te stellen.

We deelden dezelfde humor, daardoor werd haar planning echt een feest. Het verbaasde me dan ook niet dat ze voor haar grafsteen een ludieke tekst had uitgezocht. Zo passend bij haar. Ik opperde voorzichtig nog een andere optie, weifelend of ik hiermee niet te ver zou gaan. Haar daaropvolgende lachsalvo vergeet ik mijn leven niet meer. Ik had de juiste snaar geraakt.

In de korte tijd die haar nog restte werkte ik haar wensen uit. Met alle leveranciers hebben we een moodboard van háár dag geschetst. Met Photoshop, schetsen en digitale proeven kon ik haar nog alles laten zien. Enkele dagen voor haar overlijden liet ik mijn bloemist nog en kleine replica van haar rouwstuk maken zodat ze in haar laatste dagen ook daar nog van kon genieten. Haar kamer geurde heerlijk toen ik haar, na haar overlijden kwam wassen en kleden. Precies zoals ze me opdracht had gegeven.

Die blikken waren goud waard
Op háár dag droegen haar vrienden haar in een prachtige blauwe kist binnen. De gezichten van alle genodigden, toen ze lazen wat er op het voeteneinde van haar kist stond geschreven, waren onbetaalbaar.

‘Wat sta je daar nou onnozel te kijken, ik had ook liever aan het strand gelegen.’
Liefs van Karin

Dag lieve Karin. Ik ga naar het strand en neem een glas wijn op jou.