Een zomerse oliebol
Zoals jullie weten, is mijn motto ’Voor een afscheid zonder zwart randje. Omdat elk afscheid uniek mag zijn.’ Ik denk graag mee om een onvergetelijk afscheid te organiseren. Een afscheid dat bij jouw geliefde past, waar je troost en mooie herinneringen uit haalt. En daarbij kleur ik graag buiten de lijntjes.
Zo kleurde ik dit jaar op een mooie, warme lentedag samen met een familie flink buiten de lijntjes. Op een van de mooiste buitenlocaties in Nederland die normaliter niet toegankelijk is voor dit soort gelegenheden, serveerden we de genodigden na het afscheid van een jonge vrouw ‘champagne en oliebollen’.
Vooral géén koffie en kleffe cake was de wens. En niet omdat cake niet goed zou zijn -voor een heerlijk geurende verse cake mag je me altijd wakker maken hoor- maar omdat ‘oud en nieuw’ voor deze jonge vrouw een speciale betekenis had. En bij ‘oud en nieuw’ hoort nou eenmaal deze winterse lekkernij met sprankelende bubbels.
Wat was nou zo bijzonder aan de jaarwisseling voor deze vrouw? Tijdens de jaarwisseling -ergens in de vorige eeuw- ontmoette zij een bijzondere man. Die man zou haar grote liefde worden, haar partner in crime, haar echtgenoot en de vader van haar liefste kinderen. Ze hing haar vrijgezelle leven aan de wilgen en stapte in een toekomst die niemand haar had kunnen voorspellen. En het is maar goed dat niemand zijn of haar toekomst kan voorspellen. Zouden we dan nog wel zo onbevangen kunnen leven?
Tijdens haar laatste zwangerschap werd ze namelijk ziek. Ongeneeslijk ziek. In de acht jaar die volgden, wist ze alles uit het leven te halen wat erin zat. Ze had de kracht en moed om haar ziekte te omarmen en daarmee ook het vertrouwen te vinden in de toekomst voor het pad dat zij en haar liefsten zouden bewandelen. Ze vertrouwde erop dat haar kinderen zouden opgroeien tot prachtige jonge vrouwen die ondanks het gemis van hun moeder liefdevol en met compassie in het leven zouden staan. Die basis had zij hen als moeder kunnen meegeven. De kinderen zouden sterk genoeg in hun schoenen staan om het grote verdriet te dragen op het moment dat het leven haar zou loslaten.
Niet alleen het ontmoeten van haar grote liefde en de toekomst die daarop volgde, waren dus van belang geworden tijdens de jaarwisseling. Ze vond vooral de kracht en moed -want wat vind ik dat toch moedig- om het naderende einde zo te omarmen dat je sterft met vertrouwen in de toekomst. En zo gaat dat met de jaarwisseling ook.
Elke jaarwisseling is een moment van reflecteren. Een terugblik op het oude jaar om daarvan te leren én een moment van vooruitblikken op het nieuwe jaar. Om al het oude los te laten en vol vertrouwen met de nieuwe perspectieven te kunnen leven.
Op die prachtige symboliek van de jaarwisseling werd er op die mooie lentedag geproost op haar… mét ‘champagne en oliebollen’.