Hoe vier jij jouw laatste feestje?

Hij had het antwoord op deze vraag al in een draaiboek klaarliggen. Zorgvuldig en met duidelijke instructies had hij zijn geliefden meegegeven hoe zijn laatste feestje eruit moest zien op het moment dat hij zou overlijden. Hij wist wat hij wilde, tot in detail was zijn eigen afscheid geregisseerd.

Handleiding voor een leven zonder mij
Maar voordat het zover was, zou hij eerst nog het huis laten renoveren, zodat zijn vrouw daar geen omkijken meer naar had. Nieuwe kozijnen werden besteld, de ketel werd vervangen en er werd zelfs een duimendikke ‘You will survive’-gids voor haar geschreven. Met tips & tricks en wensen die hij voor haar had, om haar leven op te pakken ná zijn overlijden. Niets liet hij aan het toeval over. Het ontroerde mij enorm, die zorgzaamheid.

Zelfs geen takje groen
De tekst voor zijn rouwkaart, eerder een uitnodiging voor zijn laatste feest, lag al klaar. Eventuele locatie mogelijkheden werden in optie genomen en iedereen kreeg de opdracht om alleen zonnebloemen mee te nemen. ‘Niets anders, zelfs geen takje groen; want alle andere bloemen mogen direct in de groenbak’ grapte hij gekscherend. Zijn grafbaar werd er een van gevlochten takken, bekleed met koeienhuid en voorzien van een zacht matrasje van schapenvacht. ‘One of a kind’, net als hijzelf. In al zijn charismatische eenvoud werd hij liefdevol gehuld in een wade van zonnebloemen.

Voor het afscheid vonden we uiteindelijk een locatie in het buiten. Een weelderige tuin met geurende bloemen, een met-liefde-gekweekte moestuin waarvan de producten werden gebruikt om de hapjes te serveren. Een plek die niet alleen prachtig was maar ook nog een maatschappelijk doel diende. Precies zoals hij ook in het leven stond. Bij de metershoge eikenboom hebben we ons verzameld om zijn levensverhalen te delen. Onder deze levensboom werd hij omringd door een enorme gouden zee van zonnebloemen.

Dit applaus verdiende jij
Alle herinneringen werden afgesloten met een adem-
meditatie voor rust & bezinning. Onder luid applaus werd hij daarna uitgezwaaid. Het draaiboek gaf aan dat dát het startsein voor zijn feestje was. Maar hij had nog meer voor ons in petto. Wij hadden namelijk afscheid genomen van hem, maar hij nog niet van ons.

Ontroerend en met kippenvel keken al zijn vrienden naar een eerder opgenomen videoboodschap. Daarin sprak hij al zijn dierbaren een laatste maal toe. Op geheel eigen wijze nam hij afscheid van al zijn dierbaren met de boodschap om van zijn laatste feestje, ook echt een feestje te maken met veel drank, mooie herinneringen en een glimlach. En die glimlach was er. Ietwat ongemakkelijk verlieten zijn gasten na afloop zijn feest met een goodie- bag gevuld met onder andere zonnebloemzaden. Ongekend, want nooit eerder hadden ze zo’n
bijzonder en prachtig afscheid meegemaakt.

Onconventioneel? Zeker! Passend? Absoluut!